Πέμπτη 26 Μαρτίου 2020

Δυο λόγια από καρδιάς απ' όλους μας.




Σε «εμπόλεμη» κατάσταση όλος ο πλανήτης με γνωστό, αλλά αόρατο και κοινό εχθρό. Απειλές και δυστυχώς απώλειες, με τις ευχές όλων οι τελευταίες να είναι οι λιγότερες δυνατές.


Μπορεί να φαντάζει τούτη η στιγμή δύσκολη για όλους μας. Σίγουρα είναι πρωτόγνωρη. Έχουν ανατραπεί οι συνήθειές μας, η καθημερινότητά μας, η ζωή μας. Κάποια από τα δεδομένα και τις σταθερές μας έχουν μπει σε παύση. Όμως είναι προσωρινό. Για να κερδίσουμε τις ζωές όσων περισσότερων ανθρώπων. Δεν αναφερόμαστε μόνο στους ηλικιωμένους και στις ευπαθείς ομάδες, που όπως δείχνουν τα γεγονότα ως τώρα πλήττονται περισσότερο σοβαρά ή στους ανήμπορους συνανθρώπους μας, αναφερόμαστε σε όλους μας. Μεγάλους και μικρούς.




Μένουμε στο σπίτι λοιπόν, ως ένδειξη υπευθυνότητας και σεβασμού στις οδηγίες των ειδικών για το καλό όλων μας. Είμαστε κομμάτι αυτού του κόσμου, αυτής της χώρας, αυτού του Δήμου, αυτής της γειτονιάς και οι πράξεις μας επηρεάζουν και άλλους. Πολλούς άλλους. Πολύ περισσότερους από όσους μπορούμε να φανταστούμε.




Το άγχος και ο φόβος αυτή την περίοδο θα είναι αυξημένα και είναι λογικό. Εκτός από το keep safe, υπάρχει και το keep sane που λένε οι ξένοι, καθώς και η ψυχική υγεία είναι πολύ σημαντική.

Αν αισθάνεστε ότι πνίγεστε, υπάρχουν ειδικές γραμμές επικοινωνίας με ψυχολόγους σε κάθε νομό (θα αναρτήσουμε προσεχώς συγκεντρωμένους τέτοιους αριθμούς και οδηγίες από ειδικούς) που μπορούν να σας βοηθήσουν να αισθανθείτε καλύτερα και να το περάσετε. Δεν είστε μόνοι σας. Έχουμε ο ένας τον άλλον και ας είμαστε λίγο πιο μακριά από ό,τι συνήθως.

Ας ακούσουμε τους εαυτούς μας. Πώς νιώθουμε. Πώς νιώθαμε και πριν από όλο αυτό. Ας δούμε τις προτεραιότητες που είχαμε ως τώρα, τα θέλω μας, την καθημερινότητά μας. Να ξεκουραζόμαστε, να τρώμε καλά και υγιεινά, να ενυδατωνόμαστε. Να μας προσέχουμε!

Ας καλέσουμε να μιλήσουμε με το φίλο ή το συγγενή που έχουμε καιρό να μιλήσουμε. Ας τον ρωτήσουμε τι κάνει, πώς νιώθει. Ειλικρινά πώς νιώθει… Να τον ακούσουμε, να του μιλήσουμε.

Ας μιλήσουμε με τους ανθρώπους που ξέρουμε ότι μπορεί να μας χρειάζονται, να τους ρωτήσουμε αν είναι καλά, αν χρειάζονται κάποια βοήθεια. Ξέρουμε ποιοι είναι γύρω μας.

Ας μιλήσουμε ουσιαστικά (και γιατί όχι και πιο συχνά) με κλήση ή βιντεοκλήση- για τους πιο εξοικειωμένους- με τους γονείς μας ή τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας. Με τους ανθρώπους μας. Τηλεφωνήματα, μηνύματα, viber, messenger, skype, με ό,τι είμαστε εξοικειωμένοι. Πολλές οι δυνατότητες, άλλες τόσες οι επιλογές. Ας μην δημιουργήσουμε κοινωνικές αποστάσεις. Είναι σημαντικό τόσο γι αυτούς όσο και για μας. Όπως έχει πει και ο μεγάλος μας ποιητής Γιώργος Σεφέρης   «Σ’ αυτόν τον κόσμο, που ολοένα στενεύει, ο καθένας μας χρειάζεται όλους τους άλλους. Πρέπει ν’ αναζητήσουμε τον άνθρωπο, όπου κι αν βρίσκεται. Όταν, στο δρόμο της Θήβας, ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα, κι αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του Οιδίποδα».   Ας το κάνουμε, λοιπόν, ειδικά τούτη τη χρονική περίοδο. Ας αναζητήσουμε τον άνθρωπο όπου και αν αυτός βρίσκεται και όπως μας επιτρέπουν οι συνθήκες. Τρόποι υπάρχουν.

Ας περιορίσουμε τις τηλεοράσεις που δυστυχώς στα πιο πολλά σπίτια είναι συνέχεια ανοιχτές σε ενημερωτικές εκπομπές. Ας περιορίσουμε και την αντίστοιχη χρήση του κινητού, του Η/Υ ή του laptop ή του tablet. Σαφώς να ενημερωνόμαστε αλλά με μέτρο. Θα είναι καλύτερα για όλους.

Ας ξαναθυμηθούμε εκείνα τα ποδήλατα γυμναστικής ή τους διαδρόμους που κάποιοι έχουμε σπίτι μας ξεχασμένα. Ή ας κατεβούμε στην αυλή μας όσοι μένουμε σε μονοκατοικία. Ή ας βγούμε με την κατάλληλη βεβαίωση μετακίνησης πλέον για μια σύντομη άσκηση γύρω από το σπίτι μας.

Ας φροντίσουμε το σπίτι μας. Όσοι έχουμε κήπο ας ασχοληθούμε λίγο με αυτόν (προσοχή μόνο γιατί γέμισαν οι δρόμοι μας με κομμένα κλαδιά και χόρτα και δυστυχώς υπάρχει δυσκολία από το Δήμο να τα μαζέψει αυτήν την περίοδο. Ας βοηθήσουμε όσο μπορούμε κι εμείς περιορίζοντας τα μαζικά κλαδέματα και ξεχορταριάσματα.)

Ας τελειώσουμε εκείνο το βιβλίο που ξεκινήσαμε πριν καιρό ή αγοράσαμε, αλλά το αφήσαμε για αργότερα. Σιγά - σιγά, σελίδα – σελίδα. 1-2-3-4-5 φορές την ημέρα. Με την πάροδο του χρόνου θα το αποζητάμε όλο και περισσότερο. Και ίσως σε μια εβδομάδα να είμαστε στο 2ο ήδη. Ας το μάθουμε και στα παιδιά, όσοι έχουμε. Ας τους διαβάζουμε εμείς βιβλία ή όσα μπορούν ας το κάνουν μόνα τους. Αν δεν έχουμε βιβλία υπάρχουν αρκετά ωραία που μας περιμένουν ακόμα και δωρεάν σε ιστοσελίδες ή σε audio books.

Ας μιλήσουμε με τα παιδιά μας, τον σύντροφό μας. Ας παίξουμε, ας κάνουμε γυμναστική, ας ζωγραφίσουμε, ας δούμε μια ωραία ταινία, ας τραγουδήσουμε, ας χορέψουμε μαζί τους ή μόνοι μας. Και οι «ορμόνες της χαράς» θα κάνουν σιγά σιγά τα υπόλοιπα.


Σαφώς υπάρχει και η αγωνία ή έστω ο προβληματισμός για το μετά. Όταν όλο αυτό περάσει και θα νομίζουμε ότι όλα θα είναι όπως πριν, ας μην κρυβόμαστε, εμείς δεν θα είμαστε ίδιοι. Ας θυμόμαστε μέσα στη νέα καθημερινότητα μας τότε, τι μας δίδαξε η σημερινή κατάσταση. Ας έχουμε στο μυαλό μας μαζί με τα υπόλοιπα όλα αυτά τα ουσιαστικά, τα ανθρώπινα. Όλα αυτά που μπορεί ως τώρα να θεωρούσαμε δεδομένα και ενίοτε περιττά μέσα στη ρουτίνα μας. Και ίσως τότε να έχουμε γίνει λίγο πιο σοφοί για να εκτιμούμε περισσότερο όλα όσα έχουμε.

Σας αγαπάμε όλους και όλες και θέλουμε να είστε όλοι καλά. Να είμαστε όλοι καλά!

Θα περάσει! Θα περάσει και αυτό! Να το θυμάστε. Να το θυμόμαστε όλοι.

Μετά την καταιγίδα έρχεται το ουράνιο τόξο. Μετά τη βαρυχειμωνιά έρχεται η άνοιξη, το καλοκαίρι. Η πιο σκοτεινή ώρα είναι πριν την ανατολή λένε. Και έτσι είναι. Αλλά το χάραμα πάντα έρχεται. Ο ήλιος πάντα βγαίνει. Δεν υπάρχει μόνο το κακό. Υπάρχει και το καλό. Και όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε!

Μόνο να μείνουμε σπίτι ως τότε!
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Το ευχαριστώ σε όλους όσοι εργάζονται και μοχθούν καθημερινά για όλους εμάς από όποια θέση και αν βρίσκονται είναι δεδομένο από όλους μας και ώρες ώρες φτωχό να περιγράψει την ευγνωμοσύνη μας. Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για όλους αυτούς είναι να τους βοηθήσουμε μένοντας σπίτι.


ΥΓ Οι μεγάλοι σε ηλικία της περιοχής μας είναι όλοι καλά. Και θέλουμε να παραμείνουν έτσι. Σας παρακαλούμε και μεις, επειδή κάποιοι έχουν παραθεριστικές οικίες στον οικισμό μας ας περιορίσουν και αυτοί τις μετακινήσεις τους. Να ‘μαστε όλοι καλά και το καλοκαίρι θα ανταμώσουμε όλοι υγιείς και χαρούμενοι σε κάποιο σημείο της περιοχής μας.



Φιλικά

Το ΔΣ του Συλλόγου "ΝΕΑ ΠΑΛΛΗΝΗ"